خودم تو کامنت اول مینویسم…
اول خودم:
حق من این بود؟
من لایق این کار نبودم
چطور راضی شدی؟
تو که میدونستی عاشقتم…
تو تمام اعتماد منو به آدمها سوزوندی و خاکستر کردی…
حالا خوب شد؟ راضی شدی؟ دلت آروم شد؟
میدونی زار زدنت و عمق شکستنتو میبینم اما چه فایده که از اعماق وجودم فقط ناراحت میشم و دیگه دلی برام نزاشتی بمونه تا برات بمیره…
تمام زندگی و هست و نیستمو به پات ریختم یادته؟
الان مثل گداهای محبت شدی برام ، میدونی؟
دیگه اندازه پشگل هم دلم نمیاد برات خرج کنم…
هرجور فکرشو میکنم تو یه احمق به تمام معنا هستی
فقط یه “سوپر احمق” میتونست برینه به زندگی ما
کاش اسکار حماقت وجود داشت تو تمام دوره هاش برنده بودی…
چطور دلت اومد؟
من که داد میزدم عاشق بودنم رو ، داااد… یه ذره درک و شعور نداشتی؟
حالا خوش میگزره؟ حالا اون جیجی باجی ها برات موندن؟
دیدی عشق گوهریه که به هر خری نمیدن؟
تو واقعن لیاقت نداشتی
من چقدر خر بودم فکر میکردم لایقشی
حیف اون طلاها که گشنگی کشیدم و برات گرفتم
دیدی چطور آهم گرفت و اونا هم برات نموند؟
دیدی چطور الان مفلس و بیچاره شدی؟
آخ اگه ملت بدونن چی رو از دست دادی تف میکنن روت…
خاک عالم همیشه بر سرت باد… 💔
اینجا تو دلم گلایه کوچیکی از کسی هست ولی دلم نمیاد بنویسم مبادا ببینه ناراحت کردش بشه ولی نمیتونم بچشم آدم قبل نگاش کنم و اعتماد کنم 💔
پارسال این موقع نمیشناختمت و نمیدونستم کجایی
امسال این موقع نیستی و میدونم زیر خروار ها خاکی
زندگی عجیب بی رحم🖤🌹
↩ Lox-man
برار موس؟
اندهه موس بگامه که
موس جه مه حال بهم خارنه
تفاوتهای ما باعث بیتفاوتی شد. نه نیاز به خجالت تو دارد نه من. بدرود.