قیام شرلوک هُلمز…!

در جامعهٔ ایران، سال‌هاست که یک چیز ثابت بوده و با گذر زمان شکل‌های مختلفی به خود گرفته است. افراد زیادی درونِ خود، یک «شرلوک هُلمز» دارند. در چنین جامعه‌ای، از همه‌چیز حرف زده میشود. همه‌چیز معمایی در خود دارد. چیزهای ساده، پیچیده میشوند. چیزهای پیچیده، ساده به نظر می‌آیند. همه‌چیز باید تحلیل شود. همه‌چیز سرنخ هستند و نمیتوان از چیزی رد شد. اصرار دارند که فریب نمی‌خورند. اگر اشتباهی پیش آید، مقصر «دکتر واتسون» است نه شرلوک. چون شرلوک اشتباه نمیکند. همه‌چیز را میدانند. همه‌چیز، پُشت پرده دارد. ادعا میکنند از پُشت‌پرده‌ها خبر دارند‌. اما یک چیز در اینجا با خود شرلوک تفاوت دارد. اینجا شرلوک‌ها فقط حرف میزنند. کسی سراغ فهمیدنِ ماجرا نمیرود. چون حس میکنند از قبل همه‌چیز را میدانند. کسی اقدام نمیکند، چون مسئولیت با «دکتر واتسون» است. دکتر واتسون؛ اینجا یعنی همان: خدا و شهروندان دیگر و سایر مخلفات.

برای شرلوک‌ها: اعتصابات، هزینه دادن دختران، پرداخت نکردن مالیات، حذف اپلیکیشن‌های داخلی، توقف فعالیت‌ها، خرید با پول نقد، و هزاران حرکت کوچک و بزرگ دیگری، اهمیت ندارد. برای آن‌ها مهم این است که مثلا کشف کنند. و حرف بزنند. شرلوک‌ها همیشه مانع بوده‌اند. نه چیزی را واقعا کشف کرده‌اند. نه چیزی را واقعا میدانند. نه چیزی را درست درک کرده‌اند. آن‌ها در اکثر مواقع، شناخت درست از مسائل ندارند، و تصویر اشتباهی از وضعیت موجود، به دیگران ارائه داده‌اند.

کاشکی میدونستیم که شرلوک نیستیم و بیشتر"دکتر واتسون" هستیم. اونوقت شاید کمی بیشتر به تکاپو میوفتادیم.