وقتشه دستای لاغرم رو بچسبونی بهم و بدن نحیفم رو در آغوش مردونه‌ت حبس کنی. کمربندتو دور دستام سفت کنی و سمت دیگه‌ش رو تو سگک کمربند قفل کنی. مثل یک شکار بی گناه و ضعیف اسیر دست‌ها و آغوش تو بشم. نتونم از جام تکون بخورم. مثل آهوی به دام افتاده فقط نگاهم به حرکاتت باشه و منتظر تو باشم. دستاتو رو شونه هام بذاری. با یه فشار آروم روی شونه‌هام، منه به دام افتاده و بسته شده رو بنشونی جلوی خودت. و بالاخره جلوت زانو بزنم.
من از آن روز که در بند توام آزادم
پادشاهم که به دست تو اسیر افتادم

سرمو بیارم بالا و با چشمای خمار و مطیعم از پایین نگاهت کنم. خیره شم به مردمک مشکی چشمات، و با لوندیِ خاص خودم دلتو بلرزونم. ترکیب قدرت و سلطه و دلباختگی‌ای که تو نگاهت موج میزنه، منو وادار به لبخند میکنه. عاشقانه و دلبرانه، در حالی دستام قفل شده و بسته شدم، با لبخند رضایت بخشی به صاحبم نگاه کنم. انگاری که بهترین هدیه دنیا بسته شدن و بودن در دام توعه بهترینم.
همه غم‌های جهان هیچ اثر می‌نکند
در من از بس که به دیدار عزیزت شادم

و تویی که همون لحظه داری از بالا بهم نگاه میکنی. به لب‌های سرخم و چشمای درشتم. به مژه های بلندم و رضایتِ توی نگاهم. به همون دختری نگاه میکنی که هیچکس جز تورو نخواسته. دختری که همه میدونن چقد سفت و خشکه؛ ولی حالا روبه‌روی تو تمام دیوار هاشو خراب کرده. پیش تو بی اختیار و عاشقه. اینجوری تسلیم تو شده و همه‌اش مالِ توعه.
من که در هیچ مقامی نزدم خیمه‌ی انس
پیش تو رخت بیفکندم و دل بنهادم

میای جلو و کامل میچسبی به من. دستتو پشت گردنم میذاری و با فشار آرومی صورتمو میچسبونی بین پاهات. لب و بینیم از روی شلوار چسبیده به کیرت و عطر بدن و شلوارت بین نفس هام قاطی شده. چشمامو میبندم و با آرامش خاصی صورتمو میمالم بهش. لبخند کجی میزنی و با صدای محکمت میگی بدون اجازه ی تو هیچکاری نکنم. امروز، روز توعه. من تا اطلاع ثانوی اجازه‌ی به کام رسیدن ندارم. مست از بویی که زیر دماغم پیچیده و حالتی که توش هستم و سلطه‌ی مردونه‌ت، لبخندی بزنم و تو همون حال سرمو به نشونه‌ی تایید تکون بدم. تا آخرین لحظه خواسته‌های تورو انجام میدم. امشب قراره من از لذتِ تو لذت ببرم. اصلا هرچی که تو بگی…
دانی از دولت وصلت چه طلب دارم هیچ
یاد تو مصلحت خویش ببرد از یادم

♡آینه‌ی این تاپیک؛ طبیب عشق.