یادمه چهار پنج سال پیش که تازه کرونا اومده بود و مدارس آنلاین برگزار میشد
مجبور بودم صبحا از خواب بیدار شم و تو کلاسای کصشر حاضری بزنم
یکی از همین روز های حوصله سر بر که بجای درس خوندن داشتم سریال استرنجر تینگز رو میدیدم
با یه صدای بلند از جام پریدم
رفتم تو پارکینگ که ببینم چی شده
باورتون نمیشه ولی وقتی برای اولین بار چشمم به دختر همسایه افتاد چقد شوکه شدم
ریده بودم به خودم
انگار اون دختر از وسط نیویورک تو سال ۸۵ میلادی در اومده بود
موهاشو دم اسبی بسته بود
بدون آرایش شبیه کایلی جنر بود
یه تیشرت سفید و یه مام فیت آبی
با جردن های صورتی
پوستش مثل برف میدرخشید
اونایی که یادشونه میدونن اون زمان این تیپ واقعا قفل بود
همیشه وقتی میدیدمش یه جوری با این دختر عشق میکردم که دیگه همه ی آدم های جهان از چشمم افتاده بودن
برام مثل یه رویا بود
شب تا صبح خوابش رو میدیدم
اون موقعه کلاس دهم بودمو دختر همسایه هم از من سه چهار سالی بزرگ تر بود
خوشبختانه یا متاسفانه مامانش معلم بود و حسابی با مامان من رفیق شده بود
منم که از خدا خواسته همیشه آویزون مامانم میشدم و میرفتم خونشون
هیچ جوره نمیتونم تعریف کنم که چقدر برام رویایی بود
مخصوصا که استرنجر تینگز رو همزمان می دیدم و وایب امریکایی منو عاشق خودش کرد
زمانی که تقریبا اینستا به اندازه الان محبوب نبود
اون دختر از صب تا شب پست و استوری میزاشت
خلاصه که بعد از یه سال عشق بازی با دختر همسایه دوباره اسباب کشی کردن و رفتن
ولی اون دوران،تیپ اون دختر، استرنجر تینگز ، روزای اول بهار که هواتو تمیز ترین حالت خودش بود و آفتابی که به موهای اون دختر می خورد و مثل الماس میدرخشید رو هیچوقت فراموش نمیکنم
خیلی از عوامل از جمله اون دختر باعث شدن که من عاشق آمریکا بشم و سخت به رویای مهاجرت فکر کنم و بتونم از روزایی که برای خیلی ها مثل یه کابوس بود به بهترین نحو استفاده کنم
بگذریم

اواخر عید بود و به رسم هر سال و روزای سخت قبل از مهاجرت وقتی دیدم هوا تمیزه و داره وایب امریکا میده
لباس هامو پوشیدمو به مقصد شهرک غرب زدم بیرون
ماشینو سره یکی از کوچه ها که نگهبانی داشت پارک کردم و شروع کردم قدم زدن
داشتم با خودم فکر میکردم که ذهنم دوباره رفت به اون دوران
همینجوری که خاطرات خوب نوجوانی رو مرور میکردم رسیدم به دختر همسایه و یادم افتاد ایدی اینستاش رو یه جا ذخیره کردم

بعد دو ساعت گشتن تو هارد لپتاپ قدیمیم بالاخره پیداش کردم
ایدیش رو زدم و دیدم اخرین پستش برای ۲۰۲۱ه
مطمئن شدم یه پیج دیگه داره، رفتم از تو فالورزاش بچه محل های قدیمی رو پیدا کردم و دونه دونه بهشون پیام دادم
بالاخره یکیشون زبون باز کرد و گفت فلانی تا چند سال پیش با دختره دوست بوده
با بدبختی فلانی رو پیدا کردم
باورم نمیشد دختر به اون نازنینی با یه همچین کسکشی دوست شده
بعد کلی خایه مالی آخر شماره ی طرفو نداد که نداد
قبل اینکه از مغازش بیام بیرون فیلم ساک زدن دختر بیچاره رو بهم نشون داد
منم که دیدم دستم به هیجا بند نیست و نمیتونم دعوا کنم پیچیدم به بازی

برای ۱۷ فروردین بلیط داشتم و باید کارهامو میکردم
از ۲۵ اسفند که اومده بودم
تا ۱۳ فروردین تقریبا خونه ی تک تک فامیل های دور و نزدیک رو رفتیم
حقیقتا دله خودمم خیلی براشون تنگ شده بود
وقتی میدیدمشون از ته قلبم خوشحال بودم
پیر مرد ها از اون ور سوال میکردن و وقتی عکس خودم با خانوم گوگوش و مقبره هایده رو نشون دادم عشقی کردن که خدا میدونه
عروس های فامیل و باجناق هایی که غریبه بودن باهم دیگه سره آمریکا بحث میکردن و گهگاهی از منم نظر میخواستن
پدر و مادرم رو میدیدم که گوشه ای نشستن و بهم افتخار میکنن
و این بزرگ ترین لذتی بود که من تا به امروز تجربه کردم
جوون تر ها هم خایه مالی میکردن که راهی بهشون نشون بدم یا یه جوری ببرمشون امریکا
رفیقای خودمم که هر شب رو برام برنامه کردن
خدایی خیلی خوش گذشت و دلم نمیخواست برگردم ولی چاره ای نبود

چند روزه باقی مونده هم دنبال دختر همسایه گشتم

با بدبختی و فلاکت تنها سوره نخی که ازش پیدا کردم همون فیلمی بود که اکسش بهم نشون داده بود
دست از پا درازتر از وطن کیری و خانواده به سختی خداحافظی کردم
توی تقریبا ۳۰ ساعت سر در گمی که ازین فرودگاه به اون فرودگاه داشتم
به هر چیزی فکر کردم
دختر همسایه دوباره رفته بود تو مخم و هر طور شده پیداش میکنم

الانم همون فیلم رو با سانسور همینجا آپلود میکنم
امیدوارم یا خودش یا کسی که میشناستش این تاپیک رو بخونه و منو به همسایمون وصل کنه
به عنوان هدیه یه ایفون ۱۳ هم تقدیم میکنم

نکته:دختر همسایه ای که فیلم خودت رو میبینی و حتی با سانسور شدید میفهمی که خودتی،لطفا بیا پی وی

نکته۲:الان فهمیدم در یک شب بیشتر از یک تاپیک نمیشه گذاشت پس ممکنه الان داستان رو پست کنم و فردا شب ساعت یک به وقت ایران فیلم رو در انجمن مرتبط با تگ آسانسور بزارم
یا میتونید پروفایلم رو چک کنید و ازون طریق فیلم رو ببینید

نکته۳:آهای دختر همسایه ، مطمئنم بین ۹۰ میلیون ایرانی نهایتا ۳ چهار نفر تو آسانسور ساک زده باشن
پس اگه جزو اون سه چهار نفری راحت ازین تاپیک رد نشو وقتی فیلم رو دیدی و مطمئن شدی خودتی بیا پیویم

نکته۴:تنها دلیل نوشتن این خاطره این بود که شاید تونستم دختر همسایه رو پیدا کنم

ممنونم از دوستانی که تا اینجا همراهی کردن
و عذرخواهِ دوستانی هستم که داستان باب میلشون نبوده
این اولین تجربه من از خاطره نویسی هست
اگر دوست داشتید لطفا کامنت بزارید شاید خاطرات دیگه ای هم گفتم

نوشته: بیژن