اره واقعا خسته میشه از یه جایی به بعد.
دیگه نمیخوای بشینی حرف بزنی بحث کنی دعوا کنی، فقط میخوای بشینی و نگاه کنی…
دیگه هیچ حرفی آرومت نمیکنه و برات منطقی نیس.

↩ little sweetie
چقد تلخه اینکه آدم به چنین مرحله ای برسه ولی خب واقعیته و نمیشه انکارش کرد…

به به ، یه آدم کم پیدا میبینم!!
چطورین شما؟

↩ wrecked_erny
به به ب خودت. ممنون. خودت چطوری؟

↩ سایه+روشن+جنگل
عه خوردنی شدم؟ شیطون از کجا فهمیدی دلبر شده ام؟ تو که خودت دل آرا بودی که دل ها را بریدی

هی خوبم ، در روزگار میگذرد گاهی خوب و بسی در نیازی نیز میبریم به سر!!

تا یه جایی ادم با موسیقی اروم میشه ولی اون نقطه ای که از موسیقی هم فراری میشی , ازترس اینکه معلوم نیست میخاد به کجای خاطرات گذشته ببرتت, دیگه ته خطه…
دیگه هیچی نیست ارومت کنه …

“isolophilia”
آیسولوفیلیا، واژه ی انگلیسی؛ میل شدید به تنهایی و تنها موندن. به آدمایی گفته می شه که تو سختی‌هاشون تنها موندن و حالا تنهایی رو به حرف زدن با بقیه ترجیح می‌ دن، می رن تو کنج خلوت خودشون گم می‌ شن و تا حالشون بهتر نشه ازش بیرون نمیان.

↩ Danny_025
اره حقیقت تلخیه