مجنون که به بقچه داشت میلی / کردش هوس سوراخه لیلی
از خانه برون شد‌و دوان شد / از شدت عشق کـون دوان شد
در دست گرفته بود کیـرش / گویی که زمین شده اسیرش
میزد به سر کلاهک کیـر / که‌ای کیـر تو را زچه کـون کنم سیر
من مرد راه کونم‌و اینم / تا کون نکنم رام نشینم.