علیشاه درشکه چی ای بود که با اشرف رشتی که یکی ار زنانی بود که در خانه های شهر نو‌کار میکرد دوسه ماهی بود رفیق شده برای هم در حضرت عبدالعظیم قسم خورده بودند و اشرف قول داده بود جز او مرد دیگری را دوست نداشته باشد تا شبی علیشاه که بی وقت رفته بوده اشرف را با دیگری مشاهده مینماید و جواب اعتراضش از طرف اشرف این میشود که :
قحبه اسمش رویش میباشد اگر به دم سگ پول ببندند، طـرفش بفرستنـد بغلش ،میخوابد خیال کرده ای با فرشته رفیق شده ای؟ و یا اینهمه پول توجیبی و سفره هائی که برایت پهن میکنم کرایه باغ بالا پائینم میباشد، جز همین است که از این راه پیدا میکنم .

علیشاه بطور قهر بیرون آمده از همانجا نقشه انتقام از او را در سر میپرورد تا عصر روزی عرق زیادی خورده با چاقوی مالبندبری درشکه اش روانه خانه اشرف میشود و با جمله ی اول و دوم گفت و شنید با چند ضربه از پایش درآورده بر روی سینه اش مینشیند و اول پستانهایش را بریده سپس گوش و بینی و شرمگاه و چشمانش را که بیرون میآورد و در آخر، در برابر دیدگان دیگر زنان خانه که رو خراشیده گیسو کنده، فریاد کشیده تضرع دست کشیدن از او میکرده اند سر از بدنش جدا نموده محل را ترک میکند
و اشعار زیر که در مرثیهاش از زبان زنان خانه ساخته میپراکند ، ورد زبانها میشود.
علیشا چاقو نزن اشرف جونم جوونه
علیشا چاقو نزن اشرف جونم مهربونه
هنو بیستش نشده فکر جوونیش رو بکن
کامی از دنیا نبرد فکر ناکومیش رو بکن
بی مروت! به یه زن حربه مگه چن تا میشه
سینه و پشت و شکم ضربه مگه چن تا میشه
طفلکی چی بتو کرد اینهمه تا خون بخوره
بیگنا بود ،بخدا آخه میخواس نون بخوره

کاری که صدایش به سراسر مملکت پیچیده مورد رقت هر زن و مرد گردید و در اعدامش که پیر و جوان به تماشا و تف تفهاش رفتند و نام علیشاه که بدترین نامها معلوم شده در هر منازعه ی میان مسافران درشکه و شوفرها با درشکه چی ها درشکه چیان علیشاه خطاب شده درشکه چی ها که به جوابشان جملات شعر گونه ی زیر را ساختند
به این صورت که چون یکیشان به هر علت علیشاه خطابشان میکرد در جوابش میگفت:
علیشا جون عليشا
ک… گذوشتم پشت باغشا
صدتا وایسادن اونجا تموشا
شد پاچت رنگ رختِ فراشا
گفتی به ننه ت، آقا علیشا
یک هیولا داش، قد منتشا !