سلام دوستان . عذر میخوام بابت تاخیر پیش اومده در گزارشم از این کتاب. همونجور که قبلا رسم بود دوباره به فصل جدید از این کتاب رو بصورت چکیده و خلاصه وار اینجا میزارم. قسمت های قبلی رو هم میتونین در تایپیک هام مطالعه کنین.

و خلاصه فصل پنجم:

1️⃣وقتی عاشق میشیم یا با کسی وارد رابطه ای میشیم احساس میکنیم به وحدت کمال رسیدیم. اما این وحدته، با کسیه که اونو کاملا نمیشناسیم و اونم طبیعتا مارو نمیشناسه. هرچی این رابطه درطول زمان بیشتر پرورده میشه میبینیم که اون شخص متفاوت از اونیه که اولش گمان میکردیمه. و اوت شخصم دقیقاً به همین نتیجه درباره ما میرسه!. البته در عین حال میبینیم که مشترکاتی هم با اون شخص داشتیم که پیشتر نمید‌ونستیم چون هردو طرف جنبه هایی داشتن که قبلا بروزشون نکرده بودن. و همین مهر تاییدیه به اون هماهنگی و خواستن و مجذوبیت اولیه هردوطرف نسبت به همدیگه.
●اونچه که پریشان کنندس اینه که یه چیزایی این وسط، یه خصیصه هایی این هماهنگیه رو فرو میریزه و شاید اعتماد رو هم از بین ببره. مثل عدم صداقت عدم علاقه عدم هر آنچه که موجب کدورت دو طرف بشه.
●واقعیت اینه که هر رابطه ای پر از درد و یاس هم هست. پر از درد و یاسی که اگه قراره عشق دوام داشته باشه و پایا بمونه باید طرفین بهش غلبه کنن. مسیله اینه که آیا باید چنین مشکلاتی رو نشونه ای دال بر این تلقی کنیم که آیا این عشقه، این حس زیباهه، به پایان رسیده ؟ یا اینکه اونو بنیانی برا عمق بخشیدن به این احساسمون قرارش بدیم.؟
2️⃣ما همیشه میتونیم وقتی اون وحدت اولیه و افسانه ایِ دورانِ عاشق شدن به سر میرسه یا به دیوار سخت واقعیت بر میخوره، خودمون رو از این رابطه کنار بکشیم تا دوباره عاشق شیم که آن هم به نوبه خودش لابد باید با عشق تازه ای جایگزین بشه. اما اینکار به معنای زیستنیه، که در آن نه هیچ کس میتونه مارو به درستی بشناسه و نه ما در اون میتونیم هیچ کس دیگه ای رو به درستی بشناسیم.
●یک گزینه دیگه هم ظاهراً در این لابلا وجود داره و اونم اینه که اصلا وحدت افلاطونی یا افسانه وار و آرمانی رو کنار بذاریم و واقعیت تنهایی در زندگی بشری رو بپذیریم!!! و در عین پذیرش این تنهایی، معتقد باشیم در دل اون جایی هم برای نزدیک شدن دو انسانِ تنها به یکدیگر وجود داره.
3️⃣ بی تردید ما همه بر اهمیت دوستی و عشق در زندگی بشری و نقش اونا برای غلبه بر آن تنهایی ای که همه ی ما در معرضش هستیم واقفیم اما باید اینو هم در ذهن داشته باشیم که دوستی و عشق در زندگی هرگز عملا تحقق کامل پیدا نمیکنه. کمال گرایی اجتماعی نه در خدمت دوستی است نه در خدمت عشق چون جایی برای گسستن از درک و برداشت آرمانی از چنین رابطه هایی که پر از ظرافت هستند باقی نمی گذارد. اما دقیقاً همین کمال گرایی اجتماعیه که در میان افراد تنها بسیار شایعه. فرد تنها فکر میکند که مورد محبت کسی نیست و هیچ کس دلش نمیخواد با او دوست بشه. اما شاید مشکل دقیقاً همینه که چون از عشق و دوستی توقع بسیار ناممکنی داره، نمیتونه محبت یا دوستی کسی رو جلب کنه.!
4️⃣هویت ما در عمق وجود خود ما، منفصل از دیگران جای نداره بلکه در دل رابطه و وابستگی مان به دیگرانه که جای میگیره. دقیقا به همین دلیله که وقتی روابطمون با دیگران به هم میخوره به هویت شخصیتی مون آسیبی شدید وارد میاد.
●وقتی دلبسته و وابسته دیگران نیستیم در سطحی پایین تر از اونچه هستیم قرار می گیریم صرفاً به این دلیل ساده که بخشهایی کانونی از ما شکل نایافته باقی میمونه. نهایتا برای این پرسش که چرا باید با فلانی دوست شوم یا رابطه عاشقانه ای با بهمانی پیدا کنم یک پاسخ بیشتر وجود ندارد جز اینکه: فلانی یا بهمانی مرا به سطح بالاتر از خودم ارتقا میدهند که در غیر این صورت نمیتوانستم بدان برسم.
●اینجوریه که میشه گفت انگیزه های خودخواهانه همواره در دوستی و عشق در کارند اما در عین حال باید اذعان میکنیم که یکی از بهترین بخشهای وجود ما، توانایی ما برای خواستن و انجام دادن بهترینها برای دیگران بدون فکر کردن به سود خویشتنه. بخش بزرگی از پاسخ به این سؤال که من که هستم؟ اینه که من دوست فلانی و عاشق بهمانی هستم.
…
…
…
.
اینم از قسمت پنجم. اگه خوشتون اومد و نظراتی دارین خوشحال میشم در موردش بحث کنیم و کمکی کرده باشم.
امیدوارم این خلاصه نویسی این کتاب زیبا تو این سایت به درد لاقل یک نفر بخوره و در زندگیش شادی رو بتونه پیدا کنه🙂🙂🥲