“عجیب و غریب” بودن خیلی سخته…
هر وقت که میخوای یه نقطه مشترکی با آدمای دیگه پیدا کنی نمیشه؛
خیلی وقتا که حرف میزنی، آدم‌های اطرافت حتی یه کلمه‌اش رو هم متوجه نمیشن؛
چیز‌هایی که تو بهشون میخندی یا باهاشون گریه‌ میکنی براشون بی‌معنا و نامفهومه…
و خلاصه، انگار توی یه دنیای دیگه با یه عالمه غریبه زندگی میکنی…
**اما امان از روزی که یه “عجیب و غریب” دیگه مثل خودت پیدا بشه! **
اون موقع هست که جمله‌ها و فکر‌های همدیگه رو کامل میکنید.
با هم، به چیز‌های کوچیکی که بقیه اصلا نمیبینن میخندین و ذوق میکنید.
همدیگه رو تشویق میکنید و تو سختیا کنار هم‌ میمونید.
دیگه از دنیای آدمای معمولی و غیر عجیب نمی‌ترسید و توی دنیای خودتون زندگی میکنید!
فقط لازمه که “عجیب‌غریب” دنیای خودتون رو پیدا کنید :)


بفرستش برای اون “عجیب و غریب” که نمیذاره دنیای آدم‌های معمولی برات خسته کننده بشه!❤️

آقای سایه✒️🖤

پ.ن:کجا قایم شدی؟ :)