یه نع گنده…اصلا نمیدونم چرا زنده ام که بخوام به اینده فرضیم در کشور زیبای ایران با مردم مهربون و بافرهنگش فکر کنم!
توی ایران یه لحظه بعد معلوم نیست.
یهو میبینی الان با معیارای خودت خوشبختی، هفته بعد یه لوزر به تمام معنا میشی!
اگه برم خارج از کشور آره(پ ولی تو ایران مطمئن نیستم
لایک به پست بانو ایلونا (ok)
بنظرم بارن ، یه نظرسنجی مشابه این زده بودا ؟
حالا مهم نیست ؛ بنظر من امید یه واژه دروغ و توهم آوره!
زندگی واقعی را باید پذیرفت!
باید دید!
اصلا چه تضمینی بود من یه موجود عجیب الخلقه به دنیا نیام؟ یا یه نقصی ، چیزی تو بدنم داشته باشم!
یکی از دلایلی که بی دین و خدا شدم همینه!
همه مومنین آنچنان قطع به یقین میگن خدایی هست و بهشت و جهنم و … انگار که واقعیت رو نمیبینن!
فکر میکنن هیچوقت امکان نداشت بصورت یه حیوان به دنیا بیان ، خیال میکنن امکان نداشت یه قسمتی از تاریکی نامتناهی آسمان ها باشن یا یه وسیله و …
بعد به ما میگن مادی گرا ، حیوانی ، دنیا طلب ، شهوت پرست ، کافر ، منافق و …
سایت شهوانی نظر سنجی ش به چیه؟محور اینجا سکس و بی خیال دنیاس دیگه. اگه آینده برامون مهم بود میرفتیم شاغل میشدیم با بیمه!
به نظر خود من امید یه چیزه و معنا و هدف داشتن یه چیز دیگه... خود من امید چندانی به وضعیت این خرابشده ندارم ولی حداقل میدونم چرا زندهام.
جملهی زیبایی بود. از اوناس که یه جایی یادداشت میکنم.
پس دارو میخونی! رشتهی خوبیه. یکی از دوستای منم داروسازی میخونه. امیدوارم موفق باشی.
مهاجرت هم همیشه باعث خوشبختی نیست... به هر حال احتمالا اوضاع بهتر از اینجا خواهد بود.
متاسفانه مردم کشور ما برای ناامیدی از همهی کشورهای دیگه مستعدتر هستند.
به هر حال و در حال:
من شخصا با کلمه امید مشکل دارم. کلمه امید خطرناک ترین واژه و تفکر در درون ذهن ماست. در اپیزود سوم بتمن استاد نولان. قسمتی از فیلم اشاره به یک زندان میشه که شبیه یک چاه بزرگه. زندانی که با روشنایی بالای سر خودش به زندانیان امید آزادی میده اما هرگز خبری از آزادی نیست. یک زندان انفرادی کاملا محبوس شده به مراتب بهتر از زندانیه که امید روشنایی بده. دقیقا مثل زندگی ما. هیچ چیز جز تاریکی و وحشت و استرس و درد وجود نداره. از لحظه تولد تا مرگ…
از لحظه ای به آرامش نسبی رسیدم که دیگه فریب واژه امید رو نخوردم. واقع بینانه تاریکی مطلق و درد مزمن زندگی رو پذیرفتم…
در این که امید یه واژهی نسبیه شکی نیست ولی این نسبی بودن تأثیر اون رو کمرنگ نمیکنه چون من نسبت به سبک زندگی خودم امیدوار یا ناامیدم و اگر این امید تأثیری داره مختص به خود منه. امید مثل حالتهای دیگهی انسانی باید حدودی داشته باشه و در اون حدود به نظر من یک چیز ضروری به حساب میاد.
بنظرم بارن ، یه نظرسنجی مشابه این زده بودا ؟
حالا مهم نیست ؛ بنظر من امید یه واژه دروغ و توهم آوره!
زندگی واقعی را باید پذیرفت!
باید دید!
اصلا چه تضمینی بود من یه موجود عجیب الخلقه به دنیا نیام؟ یا یه نقصی ، چیزی تو بدنم داشته باشم!
یکی از دلایلی که بی دین و خدا شدم همینه!
همه مومنین آنچنان قطع به یقین میگن خدایی هست و بهشت و جهنم و … انگار که واقعیت رو نمیبینن!
فکر میکنن هیچوقت امکان نداشت بصورت یه حیوان به دنیا بیان ، خیال میکنن امکان نداشت یه قسمتی از تاریکی نامتناهی آسمان ها باشن یا یه وسیله و …
بعد به ما میگن مادی گرا ، حیوانی ، دنیا طلب ، شهوت پرست ، کافر ، منافق و …
و ممنون از آرش عزیز دل ، بخاطر این نظرسنجی ، سپاس برادر (rose)
اقرار میکنم از وجود اون نظرسنجی خبر نداشتم... لکن با وجود تکراری بودن نتایج خیلی متفاوت هستند. به نظر گویا نام ایران یک بار کافی در ذهن مردم ایجاد کرده. چون اون نظرسنجی از ایران نام برده بود.
خیر. نمیتونم به چیزی که وجود نداره امیدوار باشم
در عرض سیم ثانیه همه چی عوض میشه پس نظر منم تو این خراب شده با فرکانس چن گیگاهرتز عوض میشه
بله خیر بله خیر بله خیر…
به نظر خود من این نظرسنجی ساده میتونه تا حدودی خیلی از معیارهای کیفیت زندگی رو در بین جامعهی کاربری بسنجه. مثل امید به زندگی، احساس خوشبختی، کیفیت مادی و معنوی زندگی و... امیدوارم مفید واقع بشه.