کامران ؟ حیف نون ؟ چیکار میکنی بزمجه ؟ زودباش دیگه .

بابام یه بند صدا میزد منم هی داد میزدم الان میام اونم از اون ور کفری تر میشد . یه لحظه مثه دخترا شده بودم نمیدونستم چی بپوشم هرچیزی هم که میپوشیدم یکی از دیگری کیری تر .
خونه دوست بابام عوت بودیم برای شام . این دوست بابام ظاهرا از بچگی باهم دوست بودن و تقریبا دوستیشون بدون فراز و نشیب باقی مونده بود . از اون دوستی های تخمی تخیلی که سالی یکی دوبار همدیگرو دعوت میکردن . یه پسر داشت و یه دختر که پسرش 5 سالی از من کوچیکتر بود و 14 سالش بود و دخترش هم فکر کنم 16 یا 17 سال داشت . لامصب نمیدونم چجوری دختره رو براتون ترسیم کنم هم خوب بود هم نبود . قدش متوسط بود و از لحاظ قد مشکلی نداشت منتها هیکلش قناس بود . پاهاش تقریبا خیلی کوتاه و خپل بود و پشت بلند . قیافش روو نمیشد گفت خوبه یا بد . چشای درشت ولی افتاده . دماغ کوچیک ولی کج . دهنش خوشگل بود ولی چونه درازش خرابش کرده بود . خلاصه آدم با دیدنش عصبی میشد و میزد به سیم آخر . انگار قطعات یه مرسدس بنز اس 500 رو دادی ایرانخودرو مونتاژکرده . شتر گاو پلنگی بود برا خودش .
البته نه اینکه منم خیلی تعریفی باشم . در کل پسرای 18 تا 22 سال قیافه های جالبی ندارن . به قول یکی از دوستام قیافه هامون شبیه کاندوم مصرف شده ای هستش که فرغون آشغالی از روش رد شده باشه . ولی خوب پسری گفتن و قمپزی گفتن و غروری گفتن و در کل گوز گوز زیاد میکنن پسرا .

بالاخره امدم بیرون و سوار شدیم راه افتادیم . وسط راه بابام دم یه شیرینی فروشی وایساد رفت شیرینی بخره منم پیاده شدم باهاش رفتم . به خاطر مامانم که قند داره و کسری برادر کوچیکم هیچوقت شیرینی خامه ای نمیخریم و منه عاشق شیرینی خامه ای همیشه شیرینی خامه ایامو تو مهمونیا تامین میکنم (نمیدونم چرا نمیرم برا خودم بخرم . کسخلم دیگه ) بابام داشت تو ویترینو نگا میکرد منم هی میگفتم بابا بابا خامه ای . یه نیگاه بهم کرد ترجمش این میشد : خجالت بکش کره خر کیرت از گردن من کلفت تره خامه ای خامه ای میکنی .
ولی مگه من حالیم میشد . وقتی بابام یکم تو صورتم دقت کرد دید گاوتر از این حرفام گفت دوکبلو خامه ای سفارش بده . حیف نونشو خیلی ریز گفت فقط خودم فهمیدم . کلا بابام بیشتر حیف نون صدام میزد تا کامران .

خریدیم و راه افتادیم سمت خونه حبیب الله خان دوست بابام . یه نیم ساعتی تو راه بودیم با ماشین فکسنی بابام که به همه چی شبیه بود الا ماشین . یه سمند قدیمی مدل 82 که زهوارش درامده . تموم شیارای ماشین یا از هم فاصله گرفته یا بهم چسبیده . سپراش جاکن شده و پایین سپرها اینقد گرفته به سنگ و جدول و اینا مثل جیگر زلیخا شرحه شرحه شده . صندلیاش رو که دیگه نگو . مثله لحاف پتوهای خونه های مادربزرگای قدیم چهل تیکس . چراغای داخل ماشین و صفحه کیلومتر و روی داشبورد هم همگی سوخته جوری که شبا خیال میکنی تو ماشین بتمن نشستی که اونم فاز بخصوص خودشو داره .

بهر حال رسیدیم دم خونه حبیب آقا . ماشینو پارک کرد باباجون و قفل پدال و قفل فرمون ! رو زد . گفتم بابا میخوای دسته موتور رو هم به تیرچراغ برق زنجیر کنیم ؟ گفت من اگه زنجیر داشتم که تورو تو خونه میبستم به ستون تو پارکینگ بشی عبرت سایرین .
زنگ خونه رو زدیم مریم خانم زن حبیب آقا درو باز کرد رفتیم بالا . شمیم دختر حبیب آقا و مجید پسرش خیلی شیک و مودب منتظر بودن ما بریم تو پذیرایی استقبال کنن مامان بابام خیلی رسمی سلام علیک کردن منم بعد از سلام پاکت شیرینی رو گرفتم سمت شمیم گفتم بیا . بابام یدونه زد تو پهلوم از بغل تا شدم . تا اون لحظه نمیدونستم بدن انسان اینقدر انعطاف داره از بغل هم خم بشه .

تا موقع شام اتفاق خاصی نیفتاد به جز اینکه بابام گفت برو یه سر به ماشین بزن . حالا خوبه رولزرویس نداره وگرنه باس من کل مدت رو توش میخوابیدم تا اینا برگردن .
مامانم دستپختش خوبه ولی بخاطر دیابتش رژیمهای بخصوصی میگیره تا کمتر از دارو استفاده کنه و کلا غذاهامون زیاد مزه جالبی ندارن . ولی مریم خانم لامصب نمیدونم چی میریزه تو غذاهاش به حدی خوشمزه درست میکنه که همیشه آخر سر کاسه بشقابا رو مثل گربه میلیسم . اون شب هم دو مدل خورشت درست کرده بود خورشت قیمه و فسنجون که نمیشد از هیچکدوم گذشت . ترشی خونگی که خودش درست میکرد و سالاد شیرازی اینور رحم نکرده بود نامرد ژله و زیتون پرورده هم گذاشته بود . یه پسر تو سن و سال من که اوج هیجانات جنسیشو تجربه میکنه غالبا خورد و خوراک خیلی خوبی داره به واسطه تعداد دفعات زیادی که در طول روز جق میزنه و صورتم اونقدر جوش داشت و سوراخ سوراخ بود اگه یه مشت ماسه پرت میکردی تو صورتم یه دونشم زمین نمیریخت . دو بشقاب قله ای برنج با هر دو نوع خورشت و سالاد و ترشی و زیتون و ژله و ترش و شور و شیرینو همه چیو ریخته بودم تو شکم جان .
حالا خوبی کار اونجا بود که من خیلی سریع غذا میخورم و به قول بابام جویدنی که تو کار نیست . مثل مار همه چیو میبلعم . و تقریبا اون حجم از غذا رو قبل از همه خوردم و نشستم عقب که مریم خانم گفت کامران جان بکش تعارف نکن . به زور تونستم بگم مرسی دستتون درد نکنه . میپرسید چرا به زور ؟ اینقدر خورده بودم حس میکردم دهنمو باز کنم بالا میارم . مثه باک بنزینی شده بودم که پر بنزینش میکنن و سرریز میکنه از در باک . نمیتونستم از جام تکون بخورم . خواستم پاشم برم اونور کمربندمو یه سوراخ جابجا کنم دیدم نمیتونم پا شم . تکون نخورم بهتره ظاهرا . سفره غذا برچیده شد و بابام و حبیب آقا سر صحبتاشونو راجب سیاست باز کردن و تقریبا تمام سیاست مداران رو ریختن رو بند و خشک کردن مجید هم اونور داشت با کسری حرف مدرسه رو میزدن . چای آوردن و میوه و نوبت رسید به شیرینی . مثله یه گرگ زخمی منتظر شیرینی بودم . اونهمه خورده بودم ولی با دیدن شیرینی انگار اصحاب کهفم و 300 ساله چیزی نخوردم . شمیم شیرینی هارو میگردوند و سینی رو که آورد چشام چنان برقی زد که بابام برگشت سمتم . یه دونه دوتا سه تا چهار تا … کامران ؟ بابام چنان داد زد یه لحظه همه ساکت شدن . منم چشام مثل تیله پرید بیرون . شمیم رفت و منم تقریبا 4 تا شیرینی بزرگ برداشته بودم . خواستم با تمدن و خیلی مجلسی بخورم ولی مگه میشد . قشنگ دور دهن و یکم از دماغ و جلو لباسم خامه ای شد . دستای چربمو هم دور و اطراف جای که نشسته بودم مالیدم اعم از قالی و پشتی و پرده و خلاصه افتضاحی به بار آورده بودم فقط خودم میدونم وقتی برگشتیم چقد بهم فحش دادن میزبان . ولی فاجعه اصلی داستان اونجا نبود .

حدودا 20 دقیقه ای از خوردن شیرینی گذشته بود که حس عجیبی تو شکمم کردم . یه لحظه انگار به شدت باد میکرد و الانه که محکم بگوزم که یهو رد میکرد و با یه صدای قووووووورچ خفه ای هم همراه بود . 30 ثانیه بعدش دوباره این چرخه شروع میشد ولی شدیدتر . خلاصه هرچی میگذشت بدتر میشد . کم کم دیدم که رد کردن جزو آپشن هام محسوب نمیشه و باید خودمم تلاش کنم . بدیش این بود آپارتمانشون کوچیک بود و سرویسشون تو راهرو بو که فاصلش با پذیرایی خیلی کم بود و دلم نمیخواست اصلا خونه اونا برم دستشویی . ولی دیگه خیلی ستم بود حالی که داشتم . با خجالت و سرافکندگی پاشدم برم . دیدم وسط راه دوباره داره میگیره . لپای کونمو بهم میفشردم که نگوزم یا بدتر نرینم . خواستم جیمزباند بازی دربیارم قبل اینکه برسم به در دستگیره رو بگیرم بازکنم و بپرم تو آبو باز کنم بلکم صدام بیرون نره ولی ظاهرا محاسباتم اشتباه از آب دراومد .
نزدیک در که رسیدم دستمو بردم دستیره رو بگیرم قبل رسیدن دستم به دستگیره اینقد مضطرب بودم زودتر دستمو بستم و پشت دستم استخوناش خورد به دستگیره منم که پیش بینی کرده بودم در باز میشه به راهم ادامه دادم ولی به در بسته خوردم و محکم با در تصادف کردم و با پشت خوردم زمین و همزمان گوزیدم . یه چند ثانیه ای تو شوک اتفاق بودم . مردا و زنا و شمیم ساکت بودن و کسری و مجید زدن زیر خنده . برگشتم با بهت نگاشون کردم که بابام گفت نکنه میخوای همونجا برینی ؟ پاشو برو تو دیگه . با بدبختی پاشدم رفتم تو سرویس دیدم توالت فرنگی دارن . قبلا هم فرنگی استفاده کرده بودم ولی زیاد عادت نداشتم با بدبختی شلوارمو تا زانو دادم پایین نشستم بعد دیدم این بهتره قشنگ کونمو کیپ میکنم صداشم نمیره . نشستم و شروع کردم به (گلاب به روتون) ریدن . گوزای زیادی شنیده بودم هم مال خودم هم دوستام . ولی این سری تجارب جدیدی داشتم . نواهای مختلف . داشتم در دستگاه های مختلفی مینواختم . از اون ور هم مگه تموم میشد ؟ یه 20 دقیقه ای طول کشید تا رضایت دادم . وقتی پاشدم دیدم تقریبا نصف توالت فرنگی رو پر کردم . فلاش رو که زدم دیدم اب امد قشنگ روی … وایساد . لامصب راه ورود رو گرفته بود اصلا تکون نمیخورد . دوباره فلاش رو زدم ولی چیزی نیومد . باید فرصت میدادم پرشه . خم شدم برس رو وردارم ولی پشیمون شدم . شیلنگ آب بود باز کردم گرفتم تو فرنگی بلکم فشارش باعث شه از یه جا سوراخ شه بره ولی تنها کاری که شد برخورد آب پرفشار شیلنگ و پاشش آب روی … بود که به سرو صورتم پاشید . خون داشت خونمو میخورد . چه گیری کرده بودم . دوباره رفتم سراغ برس توالت و یکم تلاش کردم با زور هدایت کنم کثافتارو . فلاش تانک دوباره پر شد از عصبانیت با فشار کشیدم صدای شکستن چیزی امد . نگو سوپاپ پلاستیکی داخل فلاش که اتوماتیک جریان آب رو قطع میکنه شکسته . حالا آب بدون قطع شدن میومد . با برس سریع داشتم فشار میدادم بره که دیدم خرابکاری بیشتر از این حرفاس و با این تمهیدات هیچ عمل مثبتی انجام نمیشه .
یاد مسئولین کشور و عملکردشون افتادم . حالا چیکار کنم ؟ آب به سرعت از توالت فرنگی سرریز شد و کم کم تمام کف سرویس بهداشتی رو در بر گرفت . تیکه هایی از شیرین کاریم هم بعضی وقتا میومد بالا و میریخت . مثل خر مونده بودم تو گل . بابامو صدا زدم امد . درو باز کردم جلو دهن و دماغشو گرفت گفت چه گهی داری میخوری . گفتم آب هی داره میاد . بسته نمیشه . گفت از کجا گفتم از فلاش تانک گفت خوب دیوس پدرسوخته زیر فلاش تانک پیچ کوچیکی هست ببندش دیگه آب نمیاد و رفت بیرون . حالا من مونده بودم چیکار کنم آب داغ شیلنگ رو گرفتم روی … بلکم بشکنه بره پایین که اتفاقا کارساز شد ولی حرارت آب داغ باعث شد رایحه عن به صورت خیلی قوی و زیاد به استشمام برسه . به هر بدبختی بود شستم و کف رو هم با آب شستم ولی هواکش زورش نمیرسید . امدم بیرون انگار یه 4 یا 5 کیلویی سبک شده بودم . مامان بابام و کسری اماده بودن فقط بیام بیرون بریم . وضعیتو دیدم رو کردم به میزبان گفتم خیلی زحمت دادیم ببخشید مزاحم شدیم خیلی خوش گذشت …که بابام دید بیخیال نمیشم امد منو گرفت از در انداخت بیرون گفت گم شو پایین .

سوار ماشین شدیم یه 10 دقیقه ای بابام مشغول باز کردن تمهیدات امنیتی باز کردن قفلا شد تو تاریکی و استارت زد ولی استارت نخورد . چندبار دیگه استارت زد بازم نخورد که گفت بالاخره تموم شد . گفتم چی ؟ گفت ذغال استارتش تموم شد بپر پایین هل بده امشب هم تو ریدی هم ماشین .

نوشته : کیرمرد (dickerman)